دهم رمضان المبارک سالروز وفات ام المؤمنین حضرت خدیجه کبری (س) را تسلیت و تعزیت میگوییم .
دهمین روز از ماه رمضان سال دهم بعثت (3 سال قبل از هجرت) می گذشت که واقعه ای رخ داد؛ در هنگامه ای که مسلمانان در شعب ابی طالب در محاصره بودند و وجود حضرت خدیجه کبری تسلای خاطری برای رسول گرامی اسلام در آن وضعیت سخت و طاقت فرسا بود.آری! پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله یار دیرینه خود را از دست داد .
امّ المؤمنین، حضرت "خدیجه كبری(س) بنت خویلد ابن اسد ابن عبدالعزی" نخستین همسر "رسول خدا(ص)"، از ن شریف، اصیل و نامدار عرب و اسلام میباشد.
چون حضرت خدیجه بانوى فداکار و همسر بى نهایت مهربان حضرت رسول (صلى الله علیه و آله) در سن شصت و پنجسالگى از دنیا رفت ، پیامبر (ص) او را با دست مبارک خویش در حجون مکه (قبرستان ابوطالب) به خاک سپردند . حزن در گذشت او پیامبر (ص) را بسیار محزون ساخت به همین دلیل آن حضرت سال در گذشتحضرت خدیجه را عام الحزن سال اندوه نام نهاد. از ثروت بسیار حضرت خدیجه همسر بىهمتاى پیامبر (ص) ،اسلام رونق یافت .
حضرت خدیجه (س )در حالی به همسری محمد ابن عبدالله (ص)در آمد که از ثروت و شهرت خاصی در عربستان برخوردار بود و خواهان زیادی از میان ثروتمندان قریش داشت . در این دوره زمانی حضرت محمد (ص) هنوز به رسالت برانگیخته نشده بود واز ثروت و مکنت نیز برخوردار نبود . ایشان در این زمان تحت سر پرستی جد بزرگوارشان حضرت عبد المطلب زندگی می کردند و شهرتی مگر در راستکاری و امانت داری نداشت اما حضرت خدیجه (س) او را بر گزید و پس از رسالت آن حضرت نه تنها تمام سختی ها را به جان خرید و سرمایه خویش را برای هدف شگفت رسول الله (ص) خرج کرد بلکه اولین زنی است که به پیامبر اسلام ایمان آ ورد .
وی با این كه در عصر جاهلیت، در "مكه معظمه" دیده به جهان گشود، و در آن شهر قبیله گرا و طایفه مدار رشد و كمال یافت، در عفت، نجابت، طهارت، سخاوت، حسن معاشرت، صمیمیت، صداقت، مهر و وفا با همسر، كم نظیر بود، و وی را در آن عصر، "طاهره" و "سیده نساء قریش" میخواندند، و در اسلام یكی از چهار بانویی كه بر تمام بانوان بهشت فضیلت و برتری دارند، شناخته شد، و جز دختر ارجمندش حضرت "فاطمه زهرا(س)"، هیچ بانویی این مقام و فضیلت را نیافت.
سرانجام این بانوی فداكار، پس از یك عمر تلاش و كوشش و 25 سال خدمت به رسول گرامی(ص) و دین مبین اسلام، پس از بازگشت از محاصره قریش در "شعب ابیطالب" به "مكه معظمه"، در دهم رمضان سال 10 بعثت، جان به جان آفرینان تسلیم و روح مطهرش به اعلی علیین عروج نمود.
پس از غسل و كفن بدن مطهر "خدیجه كبری(س)"، "پیامبر(ص)" وی را در "حجون مكه" به خاك سپرد.
"پیامبراكرم(ص)" در شأن همسرش "خدیجه(س)" فرمود: سوگند به خدا، پروردگار، كسی را بهتر از "خدیجه" نصیبم نكرد، زیرا در حالیكه مردم، كفر میورزیدند، او به من ایمان آورد، و در حالیكه مردم تكذیبم میكردند، او مرا تصدیق كرد، و در حالیكه مردم محرومم كرده بودند، او با داراییهای خود با من مساوات كرد، و خداوند از او به من فرزندانی عطا كرد، كه از سایر همسرانم چنین موهبتی نصیبم نشد.
"حضرت محمد(ص)" كه پیش از بعثت، بنا به سفارش عمویش "ابوطالب(ع)" در یكی از سفرهای كارگزاران خدیجه شركت كرد، و سود فراوانی نصیب وی نموده بود، علاقه "خدیجه(س)" را به خویش جلب و زمینه ازدواج با وی را فراهم كرد.
"خدیجه كبری(س)" در چهل سالگی با امین قریش، حضرت "محمد(ص)" كه در سن 25 سالگی بود ازدواج كرد، و زندگی شرافتمندانه و اصیلی را پایه ریزی كردند، كه در تاریخ بشریت بی همتا و بی مانند است.
"خدیجه كبری(س)" به "پیامبر(ص)" عشق و علاقه ویژه ای داشت و هنگامی كه آن حضرت مبعوث به رسالت شد، تمام توان و داراییهای خویش را در اختیار آن حضرت گذاشت، تا در راه اسلام و باروری آن هزینه كند، و او نخستین زنی بود كه به آن حضرت ایمان آورد و در این راه مشقات و آزار فراوانی از سوی قریش و اهالی "مكه" متحمل گردید.
وی تا زنده بود، در تمام صحنه ها یار و یاور رسول خدا(ص) و موجب تسلی قلب شریف آن حضرت بود، و در روزگار سخت تبعید در "شعب ابیطالب"، هیچ گاه آن حضرت را تنها نگذاشت و با تمام وجود از وی پشتیبانی و نگاهبانی میكرد.
حضرت ,خدیجه ,ص ,س ,كه ,وی ,حضرت خدیجه ,آن حضرت ,و در ,خدیجه س ,پیامبر ص
درباره این سایت